Ankie Lok – journalist, schrijver
Ik had net de elektronische sleutel voor de deurpost gehouden. En daar kwam ze aangestormd, buurvrouw J.
Plots opdoemend in ons blikveld, van achteren, van de overkant van de straat, ons in de algemene hal van het gebouw passerend. Een hand om een klein, blond krullend hoofd, met de andere arm het lijfje ondersteunend. Er was een luid gebrul te horen.
‘Mag ik met jullie mee, met de lift?’
Meer lezen
De jaren tien stoppen op het hoogtepunt, zo ook de oudejaarslijst.
Begonnen in 2011 voor een kleine cirkel van familie, vrienden en kennissen, bleek de volstrekt private lijst populair onder een bredere groep lezers. Dat was vleiend voor de lijst en legde de lat hoog. Welke belevenissen zijn nog interessant voor de goegemeente?
Vrijwel allemaal, zo bleek elk jaar weer. Het zal deels in de herkenning zitten (zo volstrekt privaat zijn mijn avonturen nu ook weer niet, laten we wel wezen) en deels in de impliciete uitnodiging om zelf ook eens terug te blikken: wat was jóúw kutste moment van het jaar? Onder het genot van een oliebol, kniepertie, glühwein of gewoon champagne. In december tenminste, de oudejaarslijst bleek bijvoorbeeld in maart ook nog lezers te trekken.
De oudejaarslijst is nu zelf een kniepertie geworden. Hij heeft negen jaren uitgespeld: voorbij, gestold, afgerold, ze liggen er open en bloot bij voor wie ze wil oprapen ter herinnering.
We bereiken het einde van een decennium. Wat had 2019 te bieden? Dit bleek het jaar van de sluier: ik ontmoette een ezelin in een bruidspakje en keek door een vitrage voor een Pools paleisraam.
Mijn lezers dank ik voor hun lach en hun trouw. Ik wens jullie allen een sluier om jullie eigen belevenissen doorheen te bekijken.
Bijt in een kniepertie en lees ’m: de laatste oudejaarslijst >>
Recensie verschenen op De Leesclub van Alles (zie link onderaan):
Ik analyseerde voor DLVA de fenomenale openingszinnen van de roman Mothering Sunday van Graham Swift.
Twee zinnen, een hele wereld: Graham Swift opent zijn roman in volle galop. In een renpaard schept hij een zinnebeeld van alles wat je ooit is ontglipt.
Het is zeldzaam, maar nu en dan gebeurt het, zomaar, heel soms: het boek dat je zojuist argeloos opensloeg, grijpt je vanaf de eerste zinnen en heeft je voorgoed te pakken. Mij overkwam het bij Mothering Sunday, de meest recente roman van de Engelse schrijver Graham Swift. Deze begint als volgt:
‘Once upon a time, before the boys were killed and when there were more horses than cars, before the male servants disappeared and they made do, at Upleigh and at Beechwood, with just a cook and a maid, the Sheringhams had owned not just four horses in their own stable, but what might be called a “real horse”, a racehorse, a thoroughbred. Its name was Fandango.’
Openingszinnen ‘Mothering Sunday’
Wat staat hier? Een hele wereld, die je in een paar golven in zich opneemt. Alleen al de eerste woorden. Met ‘once upon a time’ beginnen sprookjes en volksverhalen. Het is de eerste, opzichtige clou van de auteur: ik ga je een verhaal vertellen, ga er maar eens even voor zitten.
Lees de complete recensie op de website van De Leesclub van Alles (gepubliceerd 1 maart 2019).
Om het jaar uit te luiden, laat ik me graag vergezellen door de twee vrouwen op de foto’s links en rechts hierboven. Zij hadden elk hun eigen trauma te verwerken. Ik (midden) kreeg het afgelopen zomer voor de kiezen met een ‘shredcast’: eigenhandig duwde ik post die ik zelf ooit had verstuurd door de versnipperaar. Een ellendig experiment.
De rode draad van 2018 liep verder langs slapen en ontwaken. Zo was er een claustrofobische overnachting op Texel, we keken naar pittende panda’s, met mijn hoofd onder de dekens luisterde ik naar Wende Snijders, in een Drentse slaapkamer hielden alinea’s uit ‘De lange droogte’ me in de houtgreep, ik werd wakker geappt voor vulpenadvies, en de domste actie voltrok zich in bed.
Ga er maar weer voor zitten (met een oliebol) en lees de oudejaarslijst 2018 >>
Recensie verschenen op De Leesclub van Alles (zie link onderaan):
Mijn eerste bespreking voor DLVA: Bennie Roeters, Tjerk. Passage, 2017, € 19,99.
Auteur Bennie Roeters laat knap in het midden of amateurarcheoloog Tjerk Vermaning een bedrieger was of niet. En zet en passant het begrip bedrog op de helling.
Het is niet de eerste keer dat theater- en prozaschrijver Bennie Roeters een noordelijke hoofdpersoon kiest. Waar hij voor Gagarins engelen (2009) een fictieve verhaallijn optekende, beschrijft hij in zijn nieuwe roman het leven van de roemruchte Tjerk Vermaning (1929-1987).
Deze amateurarcheoloog schudde de wetenschappelijke wereld op met zijn vondsten van paleolithische vuistbijlen, die zouden betekenen dat Drenthe al veel eerder bewoond was dan dat professionele archeologen aannemelijk achtten.
Lees de volledige recensie op de website van De Leesclub van Alles (gepubliceerd 20 april 2018).