Varoufakis en Dijsselbloem, samen getoond in afbeeldingen op Google, februari 2015
Varoufakis versus Dijsselbloem, zo luidt de tweekamp van de eerste weken van 2015. Elke uitspraak van de protagonisten in de eurotragedie, tegen dan wel over elkaar, wordt in de media breed uitgemeten. Vanmiddag berichtte de NOS over de nieuwste boeg waarover Dijsselbloem het gooit: formaliteit.
In het nieuwsbericht van de NOS staat de volgende passage:
De voorzitter van de Eurogroep, Jeroen Dijsselbloem, zei vandaag dat er pas verder kan worden gepraat als de Grieken een formeel verzoek hebben ingediend om het huidige steunprogramma te verlengen. ‘Als het steunprogramma verloopt en er is geen verlenging aangevraagd, kan het ook niet worden aangepast.’
Hoe zou Dijsselbloem deze woorden hebben uitgesproken? Als antwoord op een drammerige vraag? Tussen twee haakjes? Weglopend, de knoop van de stropdas losser makend? Wee de journalist die de nogal procedurele kennisgeving isoleerde en er een vette kop boven tilde: Eurogroep wacht op formeel verzoek van Grieken. Inmiddels heeft de NOS de kop gewijzigd.
Een andere mogelijkheid is dat Dijsselbloem de verklaring daadwerkelijk het gewicht meegaf dat het nieuwsbericht suggereert. In dat geval heeft de eurogroepvoorzitter vandaag bureaucratie verheven tot strategie. Modern leiderschap bewijst zich in pragmatisme; formaliteit is het vangnet.
De kunst voor Dijsselbloem is nu alleen nog om geen Melkert naast Fortuyn te lijken.
